عاقبت کار فروبسته از جهان ملک خاتون غزل 707

1 عاقبت کار فروبسته خدا بگشاید در فتحی به من از روی صفا بگشاید

2 بیش از این غم مخور ای دل که ز لطفش روزی گره از کار فروبسته ما بگشاید

3 التجا بر در مخلوق نشاید بردن که در دولت و اقبال خدا بگشاید

4 دردم از حد شد و جز لطف خدا نیست دوا بو که آن درد هم از پیش دوا بگشاید

5 تو گشا بار خدایا در فتحی بر من که اگر تو نگشایی ز کجا بگشاید

6 در شب محنت هجران و پریشانی حال صبر باید دل بیچاره که تا بگشاید

7 ای جهان پای به بند ستمت چرخ ببست هم دعا کن که به تأثیر دعا بگشاید