در بحر نیابد اگر از فیض از سلیم تهرانی رباعی 31

1 نمی کشد به چمن، طبع پرغرور مرا شراب می کشد آنجا گهی به زور مرا

2 بگیر خاتم جم می فروش از دستم شده ست یک دوسه پیمانه می ضرور مرا

1 شکست فتح بود بیدلان جنگ ترا چو بت پرست کند سجده، شیشه سنگ ترا

2 بود ز تنگی جا گر به سینه ام دلگیر به دیده چون مژه جا می دهم خدنگ ترا

1 مدعی کو تا چراغ محفلم بیند ترا غافل از راه آید و در منزلم بیند ترا

2 از ترحم سنگ را دل خون شود هر گه چو موج خنده زن بر گریه ی بی حاصلم بیند ترا