آشفته سخن چو زلف جانان خوشتر از قاآنی رباعی 13

1 آنچه با برگ درختان ابر نوروزی‌کند با تهیدستان کف فیاض فیروزی‌ کند

2 زان سبب فیروز شد نامش‌ که از آیات او بخت هر روز آشکار آیات فیروزی‌ کند

1 چو عید آمد و ماه صیام ‌کرد سفر امید هست ‌که یابم به‌ کام خویش ظفر

2 ‌کنون ‌که ماه مبارک نمودم عزم رحیل بهل ‌که تا برود رفتنش‌ مبارکتر

1 دو قلاع کفرند با هم مصاحب یکی تیغ خسرو یکی‌کلک صاحب

2 یکی خرمن ظلم را برق خاطف یکی‌کشتهٔ عدل را مزن ساکب