آن رشته که بر لعل لبت سوده شود از ابوسعید رباعی 294

1 هر چند که آدمی ملک سیرت و خوست بد گر نبود به دشمن خود نیکوست

2 دیوانه دل کسیست کین عادت اوست کو دشمن جان خویش میدارد دوست

1 گه میگردم بر آتش هجر کباب گه سر گردان بحر غم همچو حباب

2 القصه چو خار و خس درین دیر خراب گه بر سر آتشم گهی بر سر آب

1 در دیده به جای خواب آب است مرا زیرا که به دیدنت شتاب است مرا

2 گویند بخواب تا به خواب‌ش بینی ای بیخبران چه جای خواب است مرا

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما