1 آن مریدی که از ارادت و خواست کند او جمله نیک و بد، کژ و راست

2 کفر و دین، زشت و خوب، دشمن و دوست همه از قدرت و ارادت اوست

3 نافع و ضار و معطی و مانع کیست جز حی قادر صانع

4 تا که مثبت شود ارادت وی گفت «اردناه ان یقول لشیء»

5 شیء عام است خاصه با تنکیر تو از او هیچ چیز باز مگیر

6 گشته از خلق و حلق و رزق و اجل بفراغت خدای عزوجل

7 کردنی جمله کرد، واپرداخت هیچ چیزی ز تو نخواهد ساخت

8 همه در سابق ازل رانده است رانده را رانده، خوانده را خوانده است

9 قلمش چون نوشت خردودرشت خشک گشت و از آن سپس ننوشت

10 گر کند این زمان حقایق قلب کلب این قلب و قلب آن را کلب

11 آن هم از سابق قضا باشد نقص و تغییر کی روا باشد

12 گر معلق کنی و گر مبرم اندرین حکم داخلند به هم