1 خاک درت به چشم من از صد چمن به است باغی خوش است عارضت اما ذقن به است

2 کوی نو خواهد این دل آواره نی بهشت مرغ غریب را ز گلستان وطن به است

3 تنها نه روی نسبت به از گلرخان چین بوی تو هم ز نکهت مشک ختن به است

4 گفتی به دستبوس نو بوسی زبان کنم در دست کسی چه سود شکر در دهن به است

5 چون چشم سوز نیست دهان تو در خیال ما را همیشه چشم بدان دوختن به است

6 ای دل حدیث دوست به است از در عدن این نکته گوش کن که ز در عدن به است

7 گویند گفته تو بود از تو به کمال من بلبلم بلی سخن من ز من به است