1 عزت عشق بود غیرت یار که ندادند منکران را بار

2 بسط بحر حیات عرفان بود که گشادند کافران زنار

3 دار را چون بدید گفت حسین: «لیس فی الدار غیرنا دیار»

4 چند از افسانهای نو و کهن؟ پیش ما این سخن میآر و می آر

5 فقر یعنی فنای صرف کند نقد قلب ترا تمام عیار

6 چون عیارت تمام گشت، تمام تاج بر سر نه و علم بردار

7 تا بکی بر کنار بحر محیط تشنه و زار همچو بوتیمار؟

8 در سماع خدای دست افشان که جهان را بتست استظهار

9 قاسمی از کجا و زاهد خشک؟ یا الهی، بلای بد وادار