ذکر جمیل یار جهان را فرو از قاسم انوار غزل 208

1 ذکر جمیل یار جهان را فرو گرفت عالم گرفت، لیک بوجه نکو گرفت

2 جان نکته ای شنیداز آن حسن بر کمال سوزی زدل برآمد و شوری درو گرفت

3 فارغ شد از سلامت و راه فنا گزید هر دل که با ملامت عشق تو خو گرفت

4 روشن شد از لوامع اشراق آن جمال آن پرتوی که نیر خورشید ازو گرفت

5 می خواند گل ز وصف جمال تو آیتی عشقت چه نکتها که برو رو برو گرفت؟

6 اوصاف یار عشق نخست از خرد شنید اول ازو شنید و بآخر برو گرفت

7 اندر میان این همه رندان باده نوش جم بود خال آدم و جام جم او گرفت

8 دانی میان زاهد و عارف چه فرق بود؟ این راه اعتدال گزید، آن علو گرفت

9 قاسم میان خاک در شاهوار یافت چون باز یافت باز ره جست و جو گرفت