میل سروم ز هوای قد از امیرعلیشیر نوایی غزل 152

1 میل سروم ز هوای قد دلجوی تو بود بودنم واله گلبرگ هم از روی تو بود

2 در خم طاق فلک هیأت قوسی هلال از پی زیب کمانخانه ابروی تو بود

3 مردم از رشک و دگر زنده شدستم از شوق که سحر نگهت گل را به چمن بوی تو بود

4 در خرابات مغان دوش علالا تا صبح از می لعل تو و سلسله موی تو بود

5 بود در راه طلب روشنی دیده و دل توتیا رنگ هر آن گرد که از کوی تو بود

6 کعبه و دیر تفاوت نکند چون همه جا دیده بر روی تو و میل دلم سوی تو بود

7 فیض قدسی رسد از نکته فانی هر دم که حدیثش صفت لعل سخنگوی تو بود