روزی که مرا چشم به تو خوش از سید حسن غزنوی غزل 19

1 روزی که مرا چشم به تو خوش پسر افتد آن روز همه کار دلم زیر سر افتد

2 عقلم سر خود گیرد و از پای در آید صبرم بسر کوی تو از دست برافتد

3 بر خلق زسرگشته هجران خبر افتد در شهر چو دیوانه تو بی خبر افتد

4 دیوانه آن ماه توان بود که روز خورشید فلک را ز رخش سایه در افتد

5 از گریه کنارم شمری باشد پیوست ز انسان که چو بر آینه عکس برافتد

6 گر روی نهد بر من از این روی عجب نیست خود عکس چنین باشد چون بر شمر افتد

7 شادم من از این گریه که بر خشک نیفتد گر چشم خداوند بر این چشم تر افتد