آن روز که دوختی مرا از نجم‌الدین رازی رباعی 39

1 هر دم ز وجود خود ملالم گیرد سودای وصال آن جمالم گیرد

2 پروانهٔ دل چو شمع روی تو بدید دیوانه شود کم دو عالم گیرد

1 مقصود وجود انس و جان آیینه است منظور نظر در دو جهان آینه است

2 دل آینهٔ جمال شاهنشاهی است وین هر دو جهان غلاف آن آینه است

1 در دام میا که مرغ این دانه نه ای در شمع میاز چونکه پروانه نه ای

2 دیوانه کسی بود که گردد بر ما کم گرد به گرد ما که دیوانه نه ای.