1 روزی که فتوحی رسد از عالم غیبت روزی که فتوحی رسد از عالم غیبت

2 ور به طلبی عمر گرانمایه مفرسای از کهنه گرت کار بر آید کم نو گیر

3 در مسکن خویش ار نه بکامست معاشت بار سفر آنجا که دلت خواست فرو گیر

4 ز آنکس که دل غمزده ات شاد نگردد گر خود بمثل جان تو باشد کم او گیر

5 و از ابن یمین اینسخن از لطف معانی بر لوح دلت ثبت کن و عادت و خو گیر