1 آن روز که مرکب فلک زین کردند آرایش مشتری و پروین کردند
2 این بود نصیب ما زدیوان قضا ما را چه گنه قسمت ما این کردند
1 آن دیده که دیدن تو بودی کارش از گریه تباه میشود مگذارش
2 وان دل که بتو بود همه بازارش در حلقهٔ زلف توست نیکو دارش
1 ترکم چو کمان کشید کردم نگهش دیدم مه و عقربی به زیر کلهش
2 مه بود رخش عقرب زلف سیهش وز عقرب در قوس همی رفت مهش
1 ابریست که خون دیده بارد غم تو زهریست که تریاک ندارد غم تو
2 در هر نفسی هزار محنت زده را بی دل کند و ز جان بر آرد غم تو