روزی که مرا ز دیر بیرون کردند از سعیدا رباعی 63

1 در خانه ای که جای کسی نیست جای ماست بامی که بر هواست بنایش بنای ماست

2 لنگر، جفا و صبر و هوا جذب و موج، اشک خون بحر و دل سفینه و غم ناخدای ماست

1 نازک دلی که آینه دار نزاکت است دایم به فکر نقش و نگار نزاکت است

2 آرامگاه آن قد و بالین ناز او دوش نزاکت است و کنار نزاکت است

1 هر که دارد دل چون آینه سیمای تو را می کند خوب ز چشم تو تماشای تو را

2 رم نکردی ز من و رام کسی هم نشدی آفرین باد دل و دیدهٔ بینای تو را