قیامت شد به پا از جلوه نوخیز از حزین لاهیجی غزل 630

1 قیامت شد به پا از جلوه نوخیز شمشادش تماشا در بهشت افتاد، از حسن خدادادش

2 شمارد موج نقش جویباران، طوق قمری را سر و برگ گرفتاران ندارد سرو آزادش

3 برآرد ناز شیرین شعله ها از خرمن خسرو چو گیرد بیستون را زیر برق تیشه فرهادش

4 دمد بوی بهار عشق، افسون گرفتاری قفس در زیر پر دارند، مرغان چمن زادش

5 دل شوریدهٔ من می خروشد با شب آهنگان نمی داند گران خواب فراموشی ست صیادش

6 نه تاب ناله دارم نه تمنای وفا امّا چه سازد دل، که عاشق شکوه افتاده ست بیدادش

7 حزین افکندی از کف خامهٔ شیرین نوا اما چو بانگ تیشه در کوه و کمر پیچید فریادش