روزی که سراپرده از مجیرالدین بیلقانی رباعی 118

1 ز عالم دلربایی بر نیامد کزو شور و جفایی بر نیامد

2 چه گویم من تو خود دانی که بی زهر! به باغ کس گیایی بر نیامد

1 در کوی تو عقل بی قراریست بی روی تو روح سوگواریست

2 هر تار ز نرگس تو تیری است هر موی طره تو ماریست

1 بلبل آمد به در باغ و ز گل راه بخواست وز گل این بار به فریاد و علی الله بخواست

2 گل بدو گفت اگرت آرزویی هست بخواه خدمت خاص گلستان به سحرگاه بخواست