زجوش ناز دندانت در نایاب از جویای تبریزی غزل 589

1 به نیروی محبت در کنار آرم میانش را به زور ناتوانی می کشم آخر کمانش را

2 بساطی چیده رنگین چشم بد دور از نگاه او بود هردم زخون تازه ای گرمی دکانش را

1 رنگین کنی زخون جگر گر خیال را شاید که دلنشین شود اهل کمال را

2 در پیش قامت تو چو بید موله است سر بر زمین ز بار خجالت نهال را

1 داغ تو بود لاله صفت زیب تن ما چون غنچه بود زخم تو جزو بدن ما

2 دور از گل رخسار تو مانند شکوفه از پنبهٔ داغ است به تن پیرهن ما