1 سالک، ز سراغ ره مقصود خمش باش هر سنگ نشان، سنگ ره توست بهش باش

2 با ساقی قسمت نتوان عربده انگیخت چون گل همه دم، کاسهٔ خون می کش و خوش باش

3 بر بند زبان، گوش سخندان چو نیابی جایی که خرد پرده شنو نیست، خمش باش

4 در عهد تو خونی که بریزد، دیتش نیست مجنون شده عشق تو گو عاقله کش باش

5 می نوش حزین وشکرین نکته فروربز گو سرکه جبین زاهد، ازین شیوه ترش باش