عرفی که همیشه در سلامت از عرفی شیرازی رباعی 17

1 من بلبل آن گل که گلابش همه خون است مرغابی آن بحر که آبش همه خون است

2 خونم به گلو ریز که بیمار محبت آشوب نشانست و به آبش همه خون است

1 دو عالم سوختن نیرنگ عشق است شهادت ابتدای جنگ عشق است

2 هز آن گرد بلا کز دهر خیزد دلیل شوخی شبرنگ عشق است

1 زخم از دهان تیغ ربودن نزاع ماست تسلیم گشتن و بتپیدن سماع ماست

2 در پیشگاه دیر و حرم، هر کجا، که هست دین شکسته و دل پر خون متاع ماست