فریاد که سبحه از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 57

1 ای تخت تجمل تو بر علیین افتاده ز جای آنچنان، جای چنین

2 نه راه پس و نه راه پیشت باشد بگذار ز خجلت و فرو شو بزمین

1 بر کف چه نهم سبحه که زنارم شد در بر چه کنم خرقه که سربارم شد

2 عقلم ننمود چاره و عشق بسوخت از پیش نرفت کاری و کارم شد

1 جائی که به طاعات مباهات توان کرد محراب صنم قبلهٔ حاجات توان کرد

2 من روی به کعبه نهم از خاک در تو از کعبه اگر رو به خرابات توان کرد