1 تاج فرق اهل دانش ای عروس فضل را حلقه گوهر کش طبعت نکوتر پیرهن

2 وی ز رشک نفحه گلزار خلق فایحت گل دریده هر سحری تا پای از سر پیرهن

3 آفتاب رأی تو چون سایه بر گیتی فکند کرد نیلی از غم او ماه انور پیرهن

4 قطعه ئی نزد من آوردند کاندر لفظ او بود معنی خوش نفس چون غنچه اندر پیرهن

5 قطعه ئی چون آب و دروی پیرهن کرده ردیف می نترسیدی که گردد ناگهان تر پیرهن

6 پیرهن جستی ز من ایکاش بودی دسترس تا چو شاخ اندر خزان پوشمت از زر پیرهن

7 کوشمالم باد بهره چون رباب از چنگ دهر گر چو چنگم نیست الا پوست در بر پیرهن

8 نی مزاحست اینکه گفتم با یکی اندر زمان بی توقف رو بسوی خدمتش بر پیرهن

9 پیرهن آورد و من در آب خجلت غرق از آن چون فرستم پیش تو بی هیچ دیگر پیرهن