خلقان همه بر درگهت از ابوسعید ابوالخیر رباعی 386

1 اسرار ملک بین که بغول افتادست وان سکهٔ زر بین که بپول افتادست

2 وان دست برافشاندن مردان زد و کون اکنون بترانهٔ کچول افتادست

1 ایزد که جهان به قبضهٔ قدرت اوست دادست ترا دو چیز کان هر دو نکوست

2 هم سیرت آنکه دوست داری کس را هم صورت آنکه کس ترا دارد دوست

1 از چرخ فلک گردش یکسان مطلب وز دور زمانه عدل سلطان مطلب

2 چون روزی پنج در جهان خواهی بود آزار دل هیچ مسلمان مطلب

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما