دل دیوانه سار من از ابن یمین فریومدی غزل 115

1 دل دیوانه سار من چو از زلفش در آویزد ز طاق ابرویش خود را بزنجیر اندر آویزد

2 کسی در کوی عشق او بپایان میبرد پیمان که چون پا در نهد اول بدست خود سر آویزد

3 بیاد رسته دندان همچون در شهوارش ز تار هر مژه چشمم هزاران گوهر آویزد

4 بناگوش چو سیم او و بروی دانه های در مه است ار نه بگرد رخ نگر این زیور آویزد

5 دلم در بر کبوتر وش نباشد بی تپش یکدم ز بیم آنکه طوطی خطش در شکر آویزد

6 بنفشه بر گل سوری بگرد چشمه نوشش چو دود عنبر افشانست کاندر اخگر آویزد

7 نیاید در تن عاشق بزنجیر آندل شیدا که یکره دست در زلف بت سیمین بر آویزد

8 دل ابن یمین گر شد اسیر عشق او شاید بلی بلبل بدام گل عجب نبود در آویزد

9 کجا بازوی تقوی را بود آن دسترس هیهات که با سر پنجه عشق پریرویان در آویزد