شوق درون بسوی دری می کشد از هلالی جغتایی غزل 17

1 شوق درون بسوی دری می کشد مرا من خود نمیروم، دگری میکشد مرا

2 با آن مدد که جذبه عشق قوی کند دیگر بجای پر خطری میکشد مرا

3 تهمت کش صلاحم وزین لعبتان مدام خاطر بلعب عشوه گری میکشد مرا

4 صد میل آتشین بگناه نگاه گرم در دیده تیزی نظری میکشد مرا

5 خاکم مگر بجانب خود میکشد؟ که دل بیخود بخاک رهگذری میکشد مرا

6 من آنقدر، که هست توان، پای میکشم امداد دوست هم قدری میکشد مرا

7 از بار غم، چو یکشبه ماهی، بزیر کوه شکل هلالی کمری میکشد مرا