عهد حسنش روزگار دستبرد از عرفی شیرازی غزل 56

1 عهد حسنش روزگار دستبرد آتش است صاف آتش حسن او خورشیدبرد آتش است

2 خان و نان عالمی از آتش حسنش بسوخت در شمار خانه سوز روزبرد آتش است

3 بستگان عشق را بی دل برد آب حیات این متاع آماده بهر دست برد آتش است

4 عرفی اندر عشق اگر ناقص بود افسرده نیست صید عشق ار خام باشد نیم خورد آتش است