دل آگاه آزاد است از اندیشهٔ از جویای تبریزی غزل 959

1 دل آگاه آزاد است از اندیشهٔ مردن چراغ طور عرفان را نباشد بیم افسردن

2 رمیدن باعث الفت شود روشن روانان را که موج آغوش بگشاید ز هر پهلو تهی کردن

3 بود دایم دلش ز اندیشهٔ روز حساب ایمن شعار هر که باشد در جهان بر خویش نسپردن

4 ز بس هر ذره ام را شوق استقبال او باشد چو شمعم داغ دل از جای خیزد یک سر و گردن

5 توان دریافتن راز دل از چشم سخن گویش به معنی همچنان کز لفظ جویا پی توان بردن