چشم آگاه را به از ملک‌الشعرا بهار منظومه‌ 37

1 بود مر ابر را اندر کمین باد برد مر ابر را زین سرزمین باد

2 چو ابر آید نباریده به صحرا وز بادی‌، که دیدست این‌چنین باد

1 ز دانایی بنالد مرد دانا که دانا را خرد بندی است برپا

2 ز سیری کرده قی در هند، راجه گرسنه خفته «‌روسو» در اروپا

1 به سر بنهاد احمدشاه دیهیم کیانی را ببین با تاج کیکاوس‌، کیکاوس ثانی را

2 الا ای کاوه خنجرکش‌، سوی ضحاک لشکرکش فریدون است هان برکش ، درفش کاویانی را