محکوم قضا که بنده از اوحدالدین کرمانی رباعی 217

1 لا همچو نهنگ در کمین است ببین الّا چو خزینه در یقین است ببین

2 راهی است زتو تا تو کشیده چو الف سرّ ازل و ابد همین است ببین

1 آیین قلندر ار نظر کوتاهی است ترتیب ادب علامت آگاهی است

2 چون سِر به زبان شرع می شاید گفت گفتن به زبان دیگری گمراهی است

1 تا بتوانم به ترک غمها سازم گر بگریزم من از غمت ناسازم

2 گفتی غم من به پای تو تاخته نیست گو پای مباش من زسر پا سازم