1 رنگ سخنت زان لب جان پرور سرخ است رنگین بود آن نقل که از شکر سرخ است

2 آن لعل که در گوش تو ای زهره جبین است بر خرمن ما سوختگان اخگر سرخ است

3 از موج سرشکم چو پر طایر بسمل مرغان هوا را همه بال و پر سرخ است

4 از سوختنم دامان آفاق لبالب چون سوده ی شنجرف ز خاکستر سرخ است

5 احسان جهان هر چه بود شکوه ندارد هر زر که برآرند ز آتش، زر سرخ است

6 پرهیز سلیم از دل افروخته ی ما دوزخ شرری ز آتش این مجمر سرخ است