رنگ زخورشید عیان میبری از آشفتهٔ شیرازی غزل 1155

1 رنگ زخورشید عیان میبری پرده مه را چو کتان میدری

2 توبه زهاد گزند از تو یافت عقل حکیمان بزبان میبری

3 کار ملایک نکند آدمی فعل بشر سر نزند از پری

4 زهره زوجد تو بود در سماع کسب شرف از تو کند مشتری

5 نقش بتی تحفه فرستم بچین تا نکند مانی صورت گری

6 دین و دل خلق ندارد محل کاز نظری جان جهان میبری

7 آینه دوست سراپاست صاف تصفیه کن تا که بخود ننگری

8 رفته زشیرینی جان گر حدیث ای لب نوشش نه تو شیرین تری

9 مهر رخ تو زبهشت ابد بر دل عشاق گشوده دری

10 پا مکش آشفته که آنجاست خلد گر بسر کوی علی بگذری