1 حبذا بخت مساعد که سوی حضرت شاه مردمی کرد و رهم داد پس از چندین گاه

2 بعد ما کز سر حسرت همه روز افکندی سخن رفتن و نارفتن من در افواه

1 جانا به جان رسید ز عشق تو کار ما دردا که نیستت خبر از روزگار ما

2 در کار تو ز دست زمانه غمی شدم ای چون زمانه بد، نظری کن به کار ما

1 در همه عالم وفاداری کجاست غم به خروارست غمخواری کجاست

2 درد دل چندان که گنجد در ضمیر حاصلست از عشق دلداری کجاست