1 ناله ی مرغ قفس، گر بچمن گوش کند غنچه از تنگدلی خنده فراموش کند

2 سخنی دارم و میگویم اگر گوش کند گر چه پندی است که نشنیده فراموش کند

3 هوس ناله کنم، چون شنوم ناله ی غیر بلکه یکره بغلط ناله ی من گوش کند

4 چون دهم جام بدستش چکنم کز سر جور جام من ریزد و جام دگران نوش کند

5 آه کز جور تو امروز نشد آذر را فرصت اینکه شکایت ز غم دوش کند