آشوب جهان فتنهٔ ایام از جویای تبریزی غزل 321

1 آشوب جهان فتنهٔ ایام همین است شوخی که زدل می برد آرام همین است

2 مستانه خرامان شده آن شاخ گل امروز ای سرو زحق نگذری اندام همین است

3 نگرفت کسی کام زوصل تو بهرحال گر زاری اگر زورگر ابرام همین است

4 چندین چه کنی محرم خود باد صبا را دل را به سر زلف تو پیغام همین است