به گاه جلوه از آن ماه روی زیبا از عرفی شیرازی غزل 4

1 به گاه جلوه از آن ماه روی زیبا را که جان ز شرم نماید ز آستین ما را

2 نظر به حال دل آن پر غرود نگشاید که سیر دیده نبیند متاع یغما را

3 امید مغفرتت بس مرا که هم امروز که می کشد غمت انتقام فردا را

4 به این جمال چو آیی برون به معجز عشق ز کام خلق برم لذت تماشا را

5 لبت به خنده مرا می کشد، چه بد بختم که داده خوی اجل، بخت من مسیحا را

6 چو یوسفم گذرد در بهشت بر صف حور نشان دهم به تو هر گام صد زلیخا را

7 اگر اجازت عرفی اشاره فرماید تهی کنم ز گهر گنج رمز ایما را