1 ساقی مرا ز باده ناب مغانه داد دردی درد داد ولی در میانه داد

2 زاهد صباح کژمژ و خرم همی رود ساقی مگر که رطل گران شبانه داد؟

3 در کوی عشق یار،که آن جای جای نیست مرغ دل مرا بکرم آشیانه داد

4 جان را خبر نبود ز نام و نشان عشق این عشق دل فروز تو جان را نشانه داد

5 بس خوشدلند اهل زمین و زمان مدام زان باده ای که عشق تو اندر زمانه داد

6 بی کار و کارخانه بد این دل میان دهر سلطان عشق از کرم این کارخانه داد

7 قاسم ز درد دوست از آن مست و شاد شد کین موهبت به زمره کروبیان نداد