1 ساقی حیات بخشد چون باد نوبهاران چون ابر رخت هستی کش سوی کوهساران

2 خاطر سخن شنو کن دفتر به می گرو کن در طور فقر نو کن آئین کامکاران

3 باد از مسیح دم زد لاله به که علم زد خوش باد کو قدم زد آنسو به خیل یاران

4 می کن به می پرستی دیوانگی و مستی کو شو ز رنگ هستی شرمنده هوشیاران

5 ز هاد را نشانه در محنت زمانه از باده مغانه خوش وقت میگساران

6 بودم به روز خرم وز روزگار بی غم کو ای رفیق همدم آن روز و روزگاران

7 فانی بود به شیون کز دور چرخ پر فن هم دوست گشت دشمن هم جمله دوستداران