1 بفروغ مهر رویش که مهست از آن عبارت بفریب چشم مستش که دهد جهان بغارت

2 بنسیم جانفزایش که مسیح وار آرد سوی کشتگان هجران بوصال جان بشارت

3 که دمد بجای خار از سرخاک ما گل تر چون کند مزار ما را مه مهربان زیارت

4 اگر از بهار حسنش بچمن رسد نسیمی عجب ار نگیرد از سر بگه خزان نضارت

5 بخط و عبارت او مر ساد چشم زخمی که ندید کس چنان خط نشنید از آن عبارت

6 ز سر شک تر خرابست بنای صبر و شاید که کسی میان طوفان ندهد نشان عمارت

7 پسر یمین ز پایش بچه روی سر بتابد چو بآشکار دورش کند و نهان اشارت