1 بار بر خوان ملاحت نمک خوبان است شور او در سرو سوز غم او در جان است

2 گر برآید به کله ماه فلک آن اینست در خرامد به قبا سرو چمن این آن است

3 نیست پوشیده که چون مردم چشم است عزیز آنکه چون مردم چشم از نظرم پنهان است

4 گفتم از لعل زکات من درویش بده زیر لب گفت که درویشی درویشان است

5 عشق بلبل به چه اندازه که بر گل باشد عشق من بر گل رخسار تو صد چندان است

6 از تو بوسی و ز من در عوض آن صد جان هم به جان تو که از آن دهنت ارزان است

7 شاد گردان به وصالت دل غمگین کمال که ز هجران تو هم خسته و هم ویران است