1 نفس با من همی گوید نهانی که چون افتاد آدم را عیانی

2 نفس با من همی گوید که چون بود که شیطانش بگندم رهنمون بود

3 نفس با من همی گوید همی باز که چون بُد در عیان انجام و آغاز

4 نفس با من همی گوید یقینش که چون بُد اوّلین و آخرینش

5 نفس با من همی گوید عیانی که من بنواختم لیکن تو دانی

6 نفس با من همی گوید یقین دوست که ایندم در دمِ من از دم اوست

7 چو دم اندر دمت اینجا دمیدم یقین بر کام دل اینجا رسیدم

8 از آن دم دمدمم آدم نماید دل عشّاق کلّی میرباید

9 دل عشاق پردرد است از یار نمیگنجد در این دم هیچ اغیار

10 دل آن دم کآمدم از چاه بر جاه نمودم سرّ خود با حیدر آنگاه