خون دل تا شراب احمر ماست از جویای تبریزی غزل 342

1 خون دل تا شراب احمر ماست گردش رنگ دور ساغر ماست

2 خاک گردید بر شدن بفلک شیوهٔ عجز زورآور ماست

3 بطپیدن زخویشتن رفتم دل پراضطراب شهپر ماست

4 نامه ام نامه بر نمیخواهد پرش رنگ ما کبوتر ماست

5 نگه ما شمیم گل دارد تا هوای رخ تو در سر ماست

6 آسمان است اینکه در گرد است یا غبار دل مکدر ماست

7 تا رگ دل گشوده مژگانت ابر خونبار دیدهٔ تر ماست

8 آه ما روز و شب جهانگیر است تیغ خورشید کی به جوهر ماست

9 آسمان و زمین مگو جویا صاف مینا و درد ساغر ماست