1 تلخی صبر است بس بر طبع شکر ریز ما شور شیرنی نمی‌خواهد به سر پروز ما

2 سر به جز آغوش زانو جا نمی‌جوید دگر بار دوش کس نگردد بعد از این شبدیزما

3 شش جهت رانی همین شد ز ابر مژگان عرصه تنک نه فلک دارد حذر از خنجر خون ریز ما

4 عشرت گلزارها شد بر هزاران واگذار غنچه داغ است گلهای نشاط انگیز ما

5 شد به عکس اجتناب مردم پرهیزکار بر در دلها نرفتن لقمه پرهیز ما

6 بحث قیل و قال خود را بنگر ای زاهد دگر بی‌سبب از جا مرو از حرف الفت خیز ما

7 (صامتا) در دور ما مشق هوش منسوخ شد بندر عشق و محبت شد دگر تبریز ما