رات اور دوسری باد گلریز از کمال خجندی غزل 325

1 رات اور دوسری باد گلریز شد و بر سر گل ژاله چکید آب در جوی وز پیرامن جو سبزه دمید

2 گل ز رخ پرده و نرگس به چمن چشم گشاد سرو شمشاد قدر مرغ چمن ناله کشید

3 خرم آن دل که بهار از پی ترتیب دماغ بانگ مرغ چمن و بوی گل تازه شنید

4 باد سوی چمن آمد که دهد مژده که باز گل به بستان و به گل میوه مقصود رسید

5 هرکه دید آن قد و عارض ز چمن آرایان اول از جان و سر آنگه ز گل و سرو برید

6 با تو گل دفتر خود خواست که گیرد به حساب باغبان آن ورق و باد به او در پیچید

7 عمر چون دور گل اثر باد هوا رفت و کمال دامن از یارو به دامن گل مقصود نچید