1 نبرد جلوهٔ گل جانب گلزار مرا می برد نالهٔ مرغان گرفتار مرا

2 بس که در پای گلی شب همه شب نالیدم خون دل می چکد از غنچهٔ منقار مرا

3 برده دل را و سر غارت ایمان دارد نگه شوخ تو آورده به زنهار مرا

4 بود آیا که شبی باز به خوابش بینم؟ شمع بالین شود، این دولت بیدار مرا

5 سر هم بزمی خورشید ندارم چو مسیح بگذارید در این سایهٔ دیوار مرا

6 ابر هرگز نکند دامن دریا خالی دل کجا می شود از گریه سبکبار مرا؟

7 بس که ابنای زمان جمله دنی طبعانند از بها می فکند، جوش خریدار مرا

8 افعی نرم نما، دشمن جان است حزین حذر افزون بود از مردم هموار مرا