پایه عمر گران‌مایه بر از فروغی بسطامی غزل 52

1 پایه عمر گران‌مایه بر آب است برآب همه جا شاهد این نکته حباب است ، حباب

2 باده خور باده به بانک نی و فتوای حکیم زان که دل درد تو را چاره شراب است، شراب

3 بر سر کوی خرابات کسی آباد است که مدام از می دیرینه خراب است، خراب

4 گر به تیغم نزند محض گناه است، گناه ور به خونم بکشد عین ثواب است، ثواب

5 رسم عشاق جگر خسته نیاز است ، نیاز خوی خوبان ستم پیشه عتاب است ، عتاب

6 آن که عشق تو نورزید جماد است، جماد وان که می با تو ننوشید دواب است، دواب

7 تا تو را اهل نظر هیچ تماشا نکنند خم به خم زلف تو بر چهره نقاب است، نقاب

8 در سفالین قدح از شیشه مکن می به درنگ که مدار فلک سفله شتاب است، شتاب

9 گر فروغی نرود از سر کویت چه کند که ملاقات رقیب تو عذاب است، عذاب