1 بار در زیر لب چو خنده کند هر که را کشت باز زنده کند

2 چشم و خالش چو کشتنی طلبند او اشارت بسوی بنده کند

3 غمزه ها را کشنده آن دل ساخت سنگ بس تیغ را برنده کند

4 اشک افسرده را که گلگون است به زدن آه من دونده کند

5 دل در آن کو زبهر دیدارست به بهشتی کجا بسنده کند

6 انفعالی که از رخت گل داشت غنچه بیرون شدن به خنده کند

7 تا گدای کمین تست کمال پادشاهی بزیر ژنده کند