باده صافست و خرابات از امیرعلیشیر نوایی غزل 190

1 باده صافست و خرابات صفایی دارد روم آن سو که عجب آب و هوایی دارد

2 جامه سرخ ببر کرد و دلیلست به خون زانکه از خون کسان رنگ قبایی دارد

3 جلوه ابرویت از می سرم افکند بزیر گو بکن سجده که خوش قبله نمایی دارد

4 سگ وفادار و جفاجو به جهان سگ منشان من سگ آن کسم ای دل که وفایی دارد

5 دل که از حسرت رخسار و لبت رنجور است ز گل و قند همانا که دوایی دارد

6 سگ او خون دل من خورد و من غم او زین که رنج و الم آلوده غذایی دارد

7 فانیا درد کشانند بلاکش گو رو سوی میخانه طمع آنکه بلایی دارد