چشم بد دور، خواجه را پسری از سلیم تهرانی قطعه‌ 37

1 منم آن مرغ که دل نوحه طراز است مرا قفسی تنگ تر از چنگل باز است مرا

2 نوبهار است و چو گلبن ز جنون در جوشم که دگر موسم گل کردن راز است مرا

1 یوسف هندی نژاد من مرا از بر گریخت دل کجا ماند به جای خویش چون دلبر گریخت

2 بود هندستانی و از روی خود مهتاب دید زان به شبگیر بلند آن شوخ مه پیکر گریخت

1 شراب نقل نخواهد، بگیر ساغر را که احتیاج شکر نیست شیر مادر را

2 درین محیط، قناعت به آب تلخی کن همان به جام صدف ریز آب گوهر را