هوای می به سر هر که از امیرعلیشیر نوایی غزل 162

1 هوای می به سر هر که چون حباب رود عجب نباشد اگر در سر شراب رود

2 چو بخت خفته سوی ما به صد حیل آمد ولی چو عمر گرامی به صد شتاب رود

3 ز بیدلان همه شب بشنود فسانه دل چو نوبت من بیدل رسد به خواب رود

4 نظر فکنده باغیار لب مگز پنهان روا مدار که بر جان من عذاب رود

5 چو رند میکده روشن درون بود چه عجب که در درونش می همچو آفتاب رود

6 خوش آنکه صبح به دیر مغان ز مخموری خراب آید و شام از قدح خراب رود

7 خمار در لبش افکند اضطراب چه عیب اگر به میکده فانی به اضطراب رود