1 صفت زلف کجت راست نباید به قلم مه نو باشد از ابروی تو بسیاری کم

2 تو به خوبی نه چنانی که شکیب از تو توان همه سودای تو دارنده و من غمزده هم

3 با همه رنج غریبی و غم تنهائی چون غم عشق توام مونس جانست چه غم

4 کش عشقه تو هرگز نکند باده حیات خسته نیغ نو قطعا نپذیرد مرهم

5 چشمم ار نیره شد از فرقت روی نو رواست زود بابد خلل آن خانه که باشد پرنم

6 روزگاریست که خاک قدم تست کمال به رقابت که مکش دامن ازین خاک قدم