1 نبود عجب که از دل ما شور شد بلند جایی که دود حوصلهٔ طور شد بلند

2 شد موج زن ز جلوهٔ او سیل فتنه ای گرد خرابی از دل معمور شد بلند

3 هرگز نبود عمر فراق این قدر دراز از یاد زلف او شب دیجور شد بلند

4 کوته کند فسانهٔ گلبانگ عندلیب هر جا حدیث آن رخ مستور شد بلند

5 یک چند راز عشق ز خامان نهفته بود باز این ترانه از لب منصور شد بلند

6 یا رب که دید سرو سهی پیکر تو را کآوازه اش چو مصرع مشهور شد بلند؟

7 بانگ دراست قافله درد را حزین هر ناله ای که از دل رنجور شد بلند